https://www.moorsmagazine.com/muziek/klassiek/basta2-vertigo/?fbclid=IwAR0DdaV0X_Vqt84Z6rOe1VAHZN3MuGCPJYvmOIQ3gMxPguncI4pinZlJvec
Bassist Joris Vanvinckenroye en fluitiste Jana Arns kenden we al van de Belgische jazzfolkband Aranis, maar nu hebben ze een verrassend duo-album gemaakt als BASta!2. Vanvinckenroye heeft tien jaar geleden als BASta ook al een solo-album opgenomen dat al verbazend goed was, en in dit duoproject wordt er een beetje op dat spoor verder gegaan, met trance-achtige, bijna hypnotiserende herhalende patronen, die door de fluiten van Arns weer naar een andere dimensie worden gebracht. Door de bas en de fluit in lagen op te nemen creëert Vanvinckenroye een bijna filmische, weelderige klank, en doordat ze het nadrukkelijke ritmische heel mooi combineren met het melodieuze verveel je je geen moment bij dit monumentale album. Het doet soms wat denken aan de betere minimal music van componisten als Michael Nyman, maar BASta!2 heeft toch ook weer zijn geheel eigen smaak en kleur. Een subliem groeiplaatje!
Bassist Joris Vanvinckenroye en fluitiste Jana Arns kenden we al van de Belgische jazzfolkband Aranis, maar nu hebben ze een verrassend duo-album gemaakt als BASta!2. Vanvinckenroye heeft tien jaar geleden als BASta ook al een solo-album opgenomen dat al verbazend goed was, en in dit duoproject wordt er een beetje op dat spoor verder gegaan, met trance-achtige, bijna hypnotiserende herhalende patronen, die door de fluiten van Arns weer naar een andere dimensie worden gebracht. Door de bas en de fluit in lagen op te nemen creëert Vanvinckenroye een bijna filmische, weelderige klank, en doordat ze het nadrukkelijke ritmische heel mooi combineren met het melodieuze verveel je je geen moment bij dit monumentale album. Het doet soms wat denken aan de betere minimal music van componisten als Michael Nyman, maar BASta!2 heeft toch ook weer zijn geheel eigen smaak en kleur. Een subliem groeiplaatje!
http://www.progwereld.org/cms/album/basta%C2%B2-vertigo/
Enkele maanden geleden, het was begin 2018 geloof ik, kondigde Aranis zijn afscheid aan. Het is een triest verhaal van financiën en politiek. Een recensie is echter niet de plaats om een aanklacht tegen het huidige politieke klimaat in België te doen (hun afscheid is dat echter duidelijk wél). Maar de leden blijven echter niet stilzitten. Nog voor het officiële afscheidsconcert in 2019 is hier al het eerste album van Basta!² (of het derde album van Basta!, als je het zo wil bekijken), het voormalige soloproject van bandleider Joris Vanvinckenroye, maar dan aangevuld met fluitiste Jana Arns.
Op die manier krijgen we eigenlijk een soort van ‘Aranis Lite’ voor ons. Met Joris Vanvinckenroye hebben we tenslotte de songschrijver van Aranis die ook bij die band bepalend was voor de sound. Met Jana Arns erbij krijgen de composities nog dat ietsje meer volume. Hoewel ik in alle eerlijkheid moet bekennen dat ik onbewust de eerdere Basta! albums links heb laten liggen hoewel je wel elk Aranis album bij mij in de kast zal terugvinden. Ik kan mij echter wel voorstellen dat een bas alleen net niet genoeg is. En daar Basta! uitgegroeid is tot het duo Basta!² kan ik me voorstellen dat zij het eigenlijk met mij eens zijn.
Het hoeft verder eigenlijk ook amper betoog dat dit nieuwe project enorm aansluit bij wat je van Aranis kon verwachten. Dat Vanvinckenroye in een hoge divisie speelde met zijn composities was zes tot zeven albums sowieso al zeer duidelijk. En dat zowel hij als Arns hun mannetje staan met hun instrumenten was dat ook. Dat bij Aranis ieder lid telkens boven zichzelf lijkt uit te groeien was dat ook. En dat alles is bij Basta!² gewoon compleet hetzelfde. Twee topmuzikanten die het beste van zichzelf geven.
Qua sound kan je eigenlijk heel kort zijn: zoals ik eerder aanhaalde is dit gewoon een soort ‘Aranis Lite’. Vanvinckenroye gaat verder in de ingeslagen weg met Aranis en schrijft composities die zweven tussen klassieke muziek, Avant-Prog en chamber rock. Composities die je bijna als ‘Aranis’ kan beschrijven maar die dat toch net niet zijn. Het klinkt fris in de oren, maar het is tegelijkertijd vertrouwd. Zoals ze zelf zouden zeggen (of misschien doen ze dit wel): het is de volgende evolutie in de voortdurend evoluerende tijdlijn van Aranis.
Persoonlijk hield ik iets meer van het volle instrumentarium van Aranis, maar eigenlijk is dat het enige minpunt dat in dit album valt te ontdekken. Ja, het is de volgende stap voor Vanvinckenroye en Arns maar tegelijkertijd verliest het voor mij wel in de vergelijking met de vorige stap. Het is een beetje dubbel want ik als Aranis-fan ben wél verschrikkelijk blij met dit album. Blij dat ze toch niet helemaal stoppen, dat de geest van Aranis verder leeft in Basta!².
Met andere woorden zou iedereen die voordien geraakt werd door Aranis, in vervoering gebracht is door Vanvinckenroye’s composities of gewoon zij die geïnteresseerd zijn in boeiende originele chamber music/klassiek/avant-prog dit album gewoon blindelings moeten aanschaffen.
Vaarwel Aranis! Leve Basta!²!
Enkele maanden geleden, het was begin 2018 geloof ik, kondigde Aranis zijn afscheid aan. Het is een triest verhaal van financiën en politiek. Een recensie is echter niet de plaats om een aanklacht tegen het huidige politieke klimaat in België te doen (hun afscheid is dat echter duidelijk wél). Maar de leden blijven echter niet stilzitten. Nog voor het officiële afscheidsconcert in 2019 is hier al het eerste album van Basta!² (of het derde album van Basta!, als je het zo wil bekijken), het voormalige soloproject van bandleider Joris Vanvinckenroye, maar dan aangevuld met fluitiste Jana Arns.
Op die manier krijgen we eigenlijk een soort van ‘Aranis Lite’ voor ons. Met Joris Vanvinckenroye hebben we tenslotte de songschrijver van Aranis die ook bij die band bepalend was voor de sound. Met Jana Arns erbij krijgen de composities nog dat ietsje meer volume. Hoewel ik in alle eerlijkheid moet bekennen dat ik onbewust de eerdere Basta! albums links heb laten liggen hoewel je wel elk Aranis album bij mij in de kast zal terugvinden. Ik kan mij echter wel voorstellen dat een bas alleen net niet genoeg is. En daar Basta! uitgegroeid is tot het duo Basta!² kan ik me voorstellen dat zij het eigenlijk met mij eens zijn.
Het hoeft verder eigenlijk ook amper betoog dat dit nieuwe project enorm aansluit bij wat je van Aranis kon verwachten. Dat Vanvinckenroye in een hoge divisie speelde met zijn composities was zes tot zeven albums sowieso al zeer duidelijk. En dat zowel hij als Arns hun mannetje staan met hun instrumenten was dat ook. Dat bij Aranis ieder lid telkens boven zichzelf lijkt uit te groeien was dat ook. En dat alles is bij Basta!² gewoon compleet hetzelfde. Twee topmuzikanten die het beste van zichzelf geven.
Qua sound kan je eigenlijk heel kort zijn: zoals ik eerder aanhaalde is dit gewoon een soort ‘Aranis Lite’. Vanvinckenroye gaat verder in de ingeslagen weg met Aranis en schrijft composities die zweven tussen klassieke muziek, Avant-Prog en chamber rock. Composities die je bijna als ‘Aranis’ kan beschrijven maar die dat toch net niet zijn. Het klinkt fris in de oren, maar het is tegelijkertijd vertrouwd. Zoals ze zelf zouden zeggen (of misschien doen ze dit wel): het is de volgende evolutie in de voortdurend evoluerende tijdlijn van Aranis.
Persoonlijk hield ik iets meer van het volle instrumentarium van Aranis, maar eigenlijk is dat het enige minpunt dat in dit album valt te ontdekken. Ja, het is de volgende stap voor Vanvinckenroye en Arns maar tegelijkertijd verliest het voor mij wel in de vergelijking met de vorige stap. Het is een beetje dubbel want ik als Aranis-fan ben wél verschrikkelijk blij met dit album. Blij dat ze toch niet helemaal stoppen, dat de geest van Aranis verder leeft in Basta!².
Met andere woorden zou iedereen die voordien geraakt werd door Aranis, in vervoering gebracht is door Vanvinckenroye’s composities of gewoon zij die geïnteresseerd zijn in boeiende originele chamber music/klassiek/avant-prog dit album gewoon blindelings moeten aanschaffen.
Vaarwel Aranis! Leve Basta!²!
Extremamente bom, um clássico ro rock progressivo-
http://www.progbrasil.com.br/ExibeResenhas.php?eID=1825
Basta! Era o projeto solo de Joris Vanvinckenroye, o compositor e baixista da banda belga Aranis, mas agora houve a expansão para Basta!2 em que Joris une força com sua parceira de crime, esposa, colega da banda Aranis, etc, nesse novo projeto, transformando em dueto e duplicando o que já era interessante e bom e algo duplamente criativo e bom. Antes, Joris conversava com seus loops, agora, conversa com seus loops de baixo e flauta e ambos, solam sobre as melodias e os temas criados pela sobreposição dos temas criados.
Basta!2 aposta nos temas bonitos e inspiradores, sem deixar de serem desafiadores e muito criativos, explorando os talentos do jovem casal belga, em que os loops criam um labirinto de ideias, contrapontos complexos e belas harmonias. Muitas partes percussivas são feitas por batidas nas cordas, no corpo do baixo, pela boca, ou sopro da flauta, novamente em loops, usados com criatividade, enquanto, pequenos temas de baixo e flauta se sobrepõem, pouco a pouco, criando um tecido rico de sons e harmonias que aparecem, se entrelaçam e vão se desenvolvendo de modo envolvente.
Um ponto alto do CD está nas faixas em que Jana usa sua voz, muito bela, e raramente explorada desta maneira, como em Insomnijana. Embora em boas parte das faixas a flauta tenha destaque, Joris usa aqui mais suas habilidades de músico clássico do que no primeiro disco, as quais são impressionantes!
Esse CD é maravilhoso! A participação de Jana trás muito ao projeto e para quem gostou do primeiro disco da banda de um homem só, Basta! E do grupo Aranis, deverá gostar desse projeto, com certeza!
http://www.progbrasil.com.br/ExibeResenhas.php?eID=1825
Basta! Era o projeto solo de Joris Vanvinckenroye, o compositor e baixista da banda belga Aranis, mas agora houve a expansão para Basta!2 em que Joris une força com sua parceira de crime, esposa, colega da banda Aranis, etc, nesse novo projeto, transformando em dueto e duplicando o que já era interessante e bom e algo duplamente criativo e bom. Antes, Joris conversava com seus loops, agora, conversa com seus loops de baixo e flauta e ambos, solam sobre as melodias e os temas criados pela sobreposição dos temas criados.
Basta!2 aposta nos temas bonitos e inspiradores, sem deixar de serem desafiadores e muito criativos, explorando os talentos do jovem casal belga, em que os loops criam um labirinto de ideias, contrapontos complexos e belas harmonias. Muitas partes percussivas são feitas por batidas nas cordas, no corpo do baixo, pela boca, ou sopro da flauta, novamente em loops, usados com criatividade, enquanto, pequenos temas de baixo e flauta se sobrepõem, pouco a pouco, criando um tecido rico de sons e harmonias que aparecem, se entrelaçam e vão se desenvolvendo de modo envolvente.
Um ponto alto do CD está nas faixas em que Jana usa sua voz, muito bela, e raramente explorada desta maneira, como em Insomnijana. Embora em boas parte das faixas a flauta tenha destaque, Joris usa aqui mais suas habilidades de músico clássico do que no primeiro disco, as quais são impressionantes!
Esse CD é maravilhoso! A participação de Jana trás muito ao projeto e para quem gostou do primeiro disco da banda de um homem só, Basta! E do grupo Aranis, deverá gostar desse projeto, com certeza!
musicwaves.fr
Il est des associations tellement incongrues qu'un esprit rationnel ne les imaginerait pas. Ainsi, que dire du curieux concept de BASta!², duo belge qui nous propose un album où les deux seuls instruments utilisés sont une flûte et une… contrebasse. Il est vrai que le nom du groupe à lui seul est déjà curieux : BASta! était à l'origine le projet solo du contrebassiste et compositeur Joris Vanvinckenroye, le petit 2 en exposant s'expliquant par la présence de la flûtiste Jana Arns venue le rejoindre.
Les deux musiciens se connaissent déjà, oeuvrant au sein du groupe d'avant-garde/RIO Aranis, proche de la mouvance Art Zoyd, Univers Zéro… La formation, essentiellement acoustique, a à son actif six albums peuplés de compositions mélancoliques n'évitant ni les dissonances ni les répétitions comme le veut le style musical auquel elle se rattache.
Si "Vertigo" est assurément avant-gardiste, il flirte cependant souvent avec un RIO soft, dépouillé de ses dissonances et de son agressivité, que même les plus réticents à ce style exigeant pourront écouter sans grincer des dents. Les thèmes développés tout au long de cet album sont doux et agréables, tantôt mélancoliques ('Vertigo', 'Amorta'), tantôt plus légers (le cinématique 'Blazar', qui évoque irrésistiblement un ballet d'insectes), invitant à la rêverie ('Insomnijana'), voire à la danse ('Perpetuum Mobile' et 'Tangria' aux rythmes chaloupés et aux ambiances sud-américaines). Mais on ne peut pas venir du RIO sans se laisser aller à quelques expérimentations : 'Deus Ex Machina' et 'Nocturnus' remplissent cet office, le premier installant une atmosphère sombre et inconfortable avec ses thèmes en boucles, le second joué essentiellement sur les notes graves de la contrebasse étant le plus expérimental de l'album.
D'ostinatos nerveux ou hypnotiques en envolées virtuoses et déliées, le temps passe sans qu'on s'en aperçoive. Si "Vertigo" n'évite pas un petit creux de vague avec le trio 'Tipo 114', 'Nocturnus' et 'Decagoon Verkeerd', BASta!² réalise néanmoins la performance de captiver son auditoire sur presqu'une heure avec ses deux seuls instruments. Mais, loin de se cantonner à une musique qu'on pourrait imaginer confidentielle, le duo insuffle du dynamisme à son œuvre, démultipliant ses instruments pour donner de l'épaisseur à ses compositions. Toutes les techniques sont employées et il n'est pas rare d'entendre des traits d'archet sur la contrebasse se mêler au picking nerveux de l'instrument à cordes pendant que le tapotement vif des doigts sur la caisse fait office de percussions et que la flûte superpose chant et contre-chant, donnant l'impression qu'un mini orchestre est à l'œuvre.
Seul regret, que le duo n'ait pas plus utilisé le chant de Jana Arns dont la voix irréelle s'élève à la fin de 'Insomnijana', se dédoublant en deux mélodies aussi rêveuses l'une que l'autre pour se terminer dans un fade out arrivé bien trop tôt à mon goût. Une autre façon de diversifier une œuvre à la musique délicate, à la fois classique et contemporaine, audacieuse sans être hermétique, que tout mélomane à l'esprit un peu ouvert se doit d'écouter.
Il est des associations tellement incongrues qu'un esprit rationnel ne les imaginerait pas. Ainsi, que dire du curieux concept de BASta!², duo belge qui nous propose un album où les deux seuls instruments utilisés sont une flûte et une… contrebasse. Il est vrai que le nom du groupe à lui seul est déjà curieux : BASta! était à l'origine le projet solo du contrebassiste et compositeur Joris Vanvinckenroye, le petit 2 en exposant s'expliquant par la présence de la flûtiste Jana Arns venue le rejoindre.
Les deux musiciens se connaissent déjà, oeuvrant au sein du groupe d'avant-garde/RIO Aranis, proche de la mouvance Art Zoyd, Univers Zéro… La formation, essentiellement acoustique, a à son actif six albums peuplés de compositions mélancoliques n'évitant ni les dissonances ni les répétitions comme le veut le style musical auquel elle se rattache.
Si "Vertigo" est assurément avant-gardiste, il flirte cependant souvent avec un RIO soft, dépouillé de ses dissonances et de son agressivité, que même les plus réticents à ce style exigeant pourront écouter sans grincer des dents. Les thèmes développés tout au long de cet album sont doux et agréables, tantôt mélancoliques ('Vertigo', 'Amorta'), tantôt plus légers (le cinématique 'Blazar', qui évoque irrésistiblement un ballet d'insectes), invitant à la rêverie ('Insomnijana'), voire à la danse ('Perpetuum Mobile' et 'Tangria' aux rythmes chaloupés et aux ambiances sud-américaines). Mais on ne peut pas venir du RIO sans se laisser aller à quelques expérimentations : 'Deus Ex Machina' et 'Nocturnus' remplissent cet office, le premier installant une atmosphère sombre et inconfortable avec ses thèmes en boucles, le second joué essentiellement sur les notes graves de la contrebasse étant le plus expérimental de l'album.
D'ostinatos nerveux ou hypnotiques en envolées virtuoses et déliées, le temps passe sans qu'on s'en aperçoive. Si "Vertigo" n'évite pas un petit creux de vague avec le trio 'Tipo 114', 'Nocturnus' et 'Decagoon Verkeerd', BASta!² réalise néanmoins la performance de captiver son auditoire sur presqu'une heure avec ses deux seuls instruments. Mais, loin de se cantonner à une musique qu'on pourrait imaginer confidentielle, le duo insuffle du dynamisme à son œuvre, démultipliant ses instruments pour donner de l'épaisseur à ses compositions. Toutes les techniques sont employées et il n'est pas rare d'entendre des traits d'archet sur la contrebasse se mêler au picking nerveux de l'instrument à cordes pendant que le tapotement vif des doigts sur la caisse fait office de percussions et que la flûte superpose chant et contre-chant, donnant l'impression qu'un mini orchestre est à l'œuvre.
Seul regret, que le duo n'ait pas plus utilisé le chant de Jana Arns dont la voix irréelle s'élève à la fin de 'Insomnijana', se dédoublant en deux mélodies aussi rêveuses l'une que l'autre pour se terminer dans un fade out arrivé bien trop tôt à mon goût. Une autre façon de diversifier une œuvre à la musique délicate, à la fois classique et contemporaine, audacieuse sans être hermétique, que tout mélomane à l'esprit un peu ouvert se doit d'écouter.
musicframes.nl (Mattie Poels) 10/2018: van BASta! krijg je nooit genoeg...
Zo’n tien jaar geleden nam de Belgische contra-bassist Joris Vanvinckenroye ‘Cycles’ op. Een project dat hij BASta! noemde en opviel doordat hij meerdere audiotracks contrabas over elkaar opnam, en zo een heel ‘contrabas-orkest’ creëerde. Iets soortgelijks doet hij nu weer, maar deze keer i.s.m. met dwarsfluitiste Jana Arns. Het resultaat is prachtig filmische muziek met diepgaande zeggingskracht...Het resultaat is fraai inspirerende muziek met een beeldend karakter. De instrumenten vullen elkaar aan, zijn elkaars equivalent maar ook elkaars tegenpolen. Zo opent de CD met een organische samenklank in het titelstuk ‘Vertigo’ wat uitmondt in een ritmisch geheel. De lange fluitklanken in ‘Insomnijana’ steken luisterrijk af tegen de staccato en pizzicato tonen van de contrabas. Of het Renaissance aandoende ‘Amorta’ dat met zijn dubbel gestreken baspartijen prachtig klinkt, aangevuld met snelle dwarsfluittonen. Het album ‘Vertigo’ zit vol met dit soort muzikale spitsvondigheden, waardoor je er maar niet genoeg van kunt krijgen: BASTa!"
Zo’n tien jaar geleden nam de Belgische contra-bassist Joris Vanvinckenroye ‘Cycles’ op. Een project dat hij BASta! noemde en opviel doordat hij meerdere audiotracks contrabas over elkaar opnam, en zo een heel ‘contrabas-orkest’ creëerde. Iets soortgelijks doet hij nu weer, maar deze keer i.s.m. met dwarsfluitiste Jana Arns. Het resultaat is prachtig filmische muziek met diepgaande zeggingskracht...Het resultaat is fraai inspirerende muziek met een beeldend karakter. De instrumenten vullen elkaar aan, zijn elkaars equivalent maar ook elkaars tegenpolen. Zo opent de CD met een organische samenklank in het titelstuk ‘Vertigo’ wat uitmondt in een ritmisch geheel. De lange fluitklanken in ‘Insomnijana’ steken luisterrijk af tegen de staccato en pizzicato tonen van de contrabas. Of het Renaissance aandoende ‘Amorta’ dat met zijn dubbel gestreken baspartijen prachtig klinkt, aangevuld met snelle dwarsfluittonen. Het album ‘Vertigo’ zit vol met dit soort muzikale spitsvondigheden, waardoor je er maar niet genoeg van kunt krijgen: BASTa!"
Rootstime.be (Antoine Légat) 10/2018
"...De principes waarop Aranis bouwde, blijven overeind, maar al zijn er die gelijkenissen, ‘Vertigo’ is geen ‘Aranis Light’: BASta!² opent nieuwe wegen. Joris en Jana ontdubbelen zich naar goede gewoonte zodat je een vol geluid krijgt, maar dan zonder de geroemde directheid, de helderheid en de rechtlijnigheid van de muziek in het gedrang te brengen. Complex geschapen om eenvoudig te klinken, zoiets. De twaalf stukken bieden een weelde aan melodieën, de spannende ritmische patronen waar Joris een patent op heeft, geven de stukken, dan wel op gepaste tijden, de nodige stuwing. Het titelnummer dat de tweespraak opent, ‘Vertigo’, typeert ondubbelzinnig het vervolg. De nummers krijgen een doordachte structuur mee. Een fraai voorbeeld is ‘Blazar’. Het is niet makkelijk te verwoorden wat zich muzikaal heel organisch aandient, maar toch dit: de dwarsfluit speelt de intro, wint aan snelheid, een wel erg langoureuze baslijn vervolgt. Het stuk zoekt dan in het middenstuk a.h.w. zijn identiteit, maar plots slaat de turbo aan en dwarsfluit en bas leveren van dan af een intens gevecht.Liefhebbers van het meer seriële werk vinden zich dan weer in het daaropvolgende, naar een climax toewerkende ‘Amorta’ met een fijn uitdeinend coda erachteraan. Jana’s stem is mooi ingewerkt in ‘Insomnijana’, een titel die misschien wel weergeeft waar het nummer zijn inspiratie haalde. Moeilijke muziek? Nou, zo hebben we Aranis nooit ervaren. BASta!² mag dan wel complexe stukken bouwen, het eindresultaat ‘Vertigo’ is, zoals aangegeven, rechtlijnig en helder, dus al helemaal niet ‘moeilijk’. Al vind je geen songs in de klassieke zin van, heu, het woord en hangen er geen teksten aan vast, ‘Vertigo’ is boeiende muziek in een, binnen het gegeven, grote variëteit aan klankkleuren. Hoogtevrees is voor niets nodig in deze. Genieten, dat staat centraal."